Als je stil bent
Waarlijk hoort
Het ritme van je hart
In vreugd en smart
In het holst van de nacht
Waar tranen haast verstommen
Door zeeën van emoties
Waar je kind bent.
Klein en teer
Onbegrepen en zelfs ongehoord
Waar tongen hun oordeel vellen
Door blindheid van ziel.
Daar is de maan
onvoorwaardelijk lief
zij neemt niet, zij schenkt
ik wentel me in haar zachtheid
De wereld heeft liefde nodig
op de van mijn adem beslagen ramen
schrijf ik met tranen mijn gedicht
Mijn handen beven, en begeleiden mijn ziel
Immers hoop doet leven
kleurige herfstbladeren
omhelzen de regen in mijn ogen
milde druppels [i]lijken[/i] droefgeestig
Doch natte straten
weerkaatsen het lantaarnlicht
zij wissen het vergeten dorp
doelloos zwerven we in een roes
De kromheid van het getij
glimlacht [i]teder[/i] zij kent
de kortheid des dagen
oh, oneindig zingen haar melodieën
Het jammeren van de wind
galmt door uitgestorven spelonken
de wereld raast haar voorbij..
weemoedig in de geest des tijds.
Oh, herfstachtig lijden
Jij bent gelijk een ontbladerende roos
Ik hield van jou…..
Zachtroze bladeren kleuren langzaam bruin
@ Martina Ermina van der Meij
4 mei 2012
Gedroomde Levens 
Mooi! “waar tongen hun oordeel vellen, door blindheid van ziel”
Ik ben jouw maan, ik schenk en vraag niets terug…….
Ga zo door! Ik zie een gedichten bundel best zitten, zou mooi zijn, jouw gedichten gepubliceerd!
Kus!!! Theo
Mijn droom mijn gedachten in een bundeltje eens ooit nu zo moe van deze onrechtvaardigheid…even slow ben nu even alleen een ware zegen…thnx
prachtig gedicht wat ben je toch een mooi mens
Zei het andere mooie mensje…lieve danl happy dat ik weer inspiratie mag en kan voelen X